Incӧ ӧle cӧntà sӧ ü laùr che l’ m’è sӧcedìt e l’ m’à cambiàt la éta. Ӧle fàl in bergamàsch per fà ӧna grignàda anche se l’è ü laùr mia bèl. Ol bergamàsch a l’ me fà diertì e per mé l’è la manéra piӧ giӧsta per riàga a fàm capì. Insόma cӧntàla sӧ e fà ‘mpό ‘l bambo.
E ‘n piӧ ӧle ringrassià anche tӧcc i bergamàsch che i m’à dacc ӧna mà perché i bergamàsch i gh’à ӧna determinassiù che i gh’à nissü d’όter. Fòrse i sarà ü tantì dür de cό ma de sigür i mòla mai.
‘N del duméla dersèt gh’ό üt de fà co l’agensìa di entrade perché i gh’éra de dàm indré di sόlcc e te dighe mia. A momèncc deènte ècc de tat che i gh’à ‘mpiegàt, ӧna stüpidàda vià l’όtra. Tra ü laùr e l’όter, de quando che sό ‘ndàcc sό la prima όlta a quando i m’à pagàt, gh’è passàt quase du agn.
Anche quando sό ‘ndàcc sӧ in Inghiltèra a laorà per impό, mé, ‘n del dӧbe, ό pagàt de piӧ. Pòta, ma lé i Inglès, i gh’à ӧn’όtra léna, ӧn’όtra manéra de fà. Lé, ӧna όlta che ό facc la domanda, in quàter e quatr’òt i m’à pagàt.
A caàl tra ‘l duméla seédes e ‘l duméla dersèt ό ciapàt di impègn che ghe sό mia riàt a rispetà, sèmper perché l’agensìa di entrade l’éra ‘ndré. Se i m’èss dacc i mé òt méla euro in d’ü mis come i gh’éra de fà, avrèss mia passàt tӧte chèle paiassàde ché. L’è mia bèl riàga mia a pagà la zét perché ol stato a l’ gh’à de dàt indré di sόlcc e l’istanta a dàtei. Insèma al mé aocàt a m’gh’à domandàt, in piassér, se i ghe riàa a desdàs impό fò. Ma mia adόma per mé, ma per tӧcc i όter. I gh’à üt ol coragio de diga a l’aocàt de proà mia a passàga inàcc ai όter. A ü cèrto momènt l’aocàt, per vègn a la ӧna, l’à düzìt fàga ӧna lètera de “ messa in mora”. Amò prima de rampà fò de tӧt chèl casòt ché, ό düzìt vultà ‘ndré i màneghe e cumincià tӧt de capo. Ó tiràt a la mà tӧt chèl che ére stӧdiàt per riàga a portà a cà ergotina. Pòta ma i sόlcc i éra mai assé. Paga de ché, paga de là, sére dré a sofegà de dèbecc. Ó ‘nfina düzìt indà de nòcc a la stassiù de Milà a sircà sӧ.
La zét che la gh’éra negόt, come mé, la m’à dacc la sò colassiù del dé dòpo sènsa pensàga sӧ dò όlte, per no lassàm a pansa ӧda e i m’à dacc anche ü pasagio ‘n màchina. Laùr de macc. Ü dé sére talmènte stӧf che me sό sentìt mal e i à düzìt ciamà l’ambulansa. Pòta, dòpo chèl laùr ché, anche ‘l mé padrù a l’m’à domandàt come stàe. L’éra ‘’n pensér pò a’ lü. Me mancàa tat issé per passà fò. Dòpo, ü de chi cristià che gh’éra lé, l’ m’à portàt a cà. Sènsa chi bergamàsch che ό conossìt lé, ghe sarèss mia riàt a rampà fò. Se spetàe i όter avèss püdìt tacàm al tram. E ‘nvéce nissü de chès-ce i m’à mai domandàt negόta ‘ndré. A l’è pròpe in chèle sitüassiù ché che te èdet chi che ghe ‘nterèssa ergόta de té. Adèss dighe chi ch’i m’à dacc ӧna mà delbù. Ol dutùr Massimo Fabretti, ex direttore dell’Ente Bergamaschi nel Mondo e Radames Bonaccorsi Ravelli, presidente del circolo di Londra dell’Ente Bergamaschi nel Mondo, che l’è ü di mé amìs piӧ car. Gh’ό sèmper vüt in del cό de cӧntà sӧ chèla stòria ché in bergamasch e fòrse chèsta l’è stacia la όlta buna. E spére de ìla cӧntàla sӧ come Dio comanda. Te gh’ét de nass a Bèrghem per capì sèrte laùr. A la mocherό mai fò de diga grassie ai bergamàsch. Ghe digherό grassie per tӧta la éta. I sarà dür de cό, ma però i è pròpe de cӧr.
Che i prόe mia a tocàm Bèrghem e i bergamàsch perché se de nò gh’la fό èd mé. E i prόe mia a tocàm gna l’Atalanta che, sibé che l’è mia tat che ghe arde, la m’à zamò ciapàt.
